Чӣ хеле ки гуфта будем, инсон заиф аст. Хоҳем ё нахоҳем аз мо ягон гуноҳ сар мезанад, вале бояд мақсади мо он бошад, ки мабодо ягон гуноҳ кардем, дарҳол тавба кунем ва аз он халосӣ кобем. Чӣ хел? Хеле осон аст. Худо моро дӯст медорад, раҳми моро хурд ва роҳи осонашро ба мо дод. Бо роҳи қурбонӣ кардан, моро аз гуноҳ ба воситаи хун, халос ва раҳо мегардонад.
